HET VERHAAL VAN ...
JULLEKE

Het verhaal van Julleke laat ik door de meldster zelf vertellen. Een fantastische dame met een enorm groot hart voor dieren.  Julleke was in de beste handen!
De expliciete foto's zijn helaas ook de realiteit van zwervertjes ...

.     

Julleke noemen we hem ... een tijgerpoes die hier al een tijdje komt eten. Het laatste jaar komt Julleke hier elke dag eten ... eerst heeeeel schichtig .... Als we 's morgens opstaan, zit Julleke vaak te wachten op het terras onder de tafel .... .op eten ..... en 's avonds rond 17-18 u komt hij ook nog eens langs.   We kregen via fb een klein hondenhok waar we Julleke zijn eten en drinken inzetten ... beschut voor de regen.  Overdag en 's nachts gaat hij richting bos , waar we tegen wonen. Zelf hebben we huiskatten die Julleke toelaten om in de tuin te komen.

Eind april merkte ik dat Julleke een wonde had links in zijn hals.  Zelf kon ik zijn wonde niet goed bekijken, laat staan verzorgen. Omdat het erger leek te worden, plaatste ik op 7 mei een berichtje op "ge zet van tremelo" .... of Julleke misschien een baasje had ... die wonde moest verzorgd worden!  Enkele mensen reageerden, ik kreeg telefoon van een buurvrouw .... helaas het was niet hun poes.  Iemand tagde Anne van het zwerfkattenproject.  Anne nam contact met me op en stelde voor om Julleke te komen vangen. Ik dacht toen ...omg ... ze komen Julleke vangen en hij krijgt een spuitje en zaak gesloten.  Dat was niet wat ik wou.  Anne van het zwerfkattenproject legde me alles uit .... Julleke werd in een diervriendelijke kooi gezet, naar de dierenarts gebracht, getest op aids en leucose, de wonde verzorgd en als hij niet te ziek was, mocht hij terug.  Ik was verbaasd dat het zwerfkattenproject meer deed dan enkel maar poezen vangen en steriliseren of castreren.  Maar blijkbaar doen de vrijwilligsters dat als Poezelo, dat is hun extra hulp aan de zwervertjes.

Op 9 mei rond 17 u., het uur dat Julleke meestal langskwam, kwam Anne langs ... legde ons de vangkooi uit ... haar uitleg stelde me gerust ... het respect dat ze heeft voor de stakkers die buiten leven is zo groot.  We waren nog een praatje aan het maken.  Julleke was daar ... Anneke had in de vangkooi eten gedaan en naast het hondenhok gezet, daar zetten we Julleke zijn eten steeds in.  Zelf ging Anne ff op de achtergrond staan: "Mij kent hij niet ... jullie wel ... zeker jullie stem." Een kwartier erna zat Julleke in de kooi.  Anne ging thuis de overzetkooi halen en raadde me aan met Julleke te praten ondertussen ... het horen van mijn stem gaf hem rust, zei Anne.  De overgang van de vang- naar de overzetkooi was een makkie.  Anne had ondertussen de dierenarts verwittigd en ze mocht met Julleke langskomen.

En toen was het afwachten.  Maar Anne had me zulk fijn gevoel gegeven, en ik was blij dat er een oplossing was voor de stakker. Want het was pokkewarm en ik vreesde dat de vliegen hun eitjes in de wonde gingen leggen en de wormen Julleke gingen opvreten ... het zag er niet goed uit , en ook da venteke moet pijn gehad hebben.  Een uurke erna was Anne terug ... ze kwam praten. Ik dacht o nee, Julleke is er niet meer ...............slik ...........slik .

Anne zette haar neer.  Kijk, zei ze, Julleke heeft geen aids of leucose, maar het is een serieuze wonde.  Ze is proper gemaakt want er was al necroseweefsel en een etterende infectie, ze hadden dood weefsel moeten wegsnijden.  Ze liet me foto's zien ... miljaar wat een wonde!!!

Hij is gecastreerd, ontvlooid en heeft een langwerkende antibioticaspuit gekregen.  Anne moest echter een keuze maken: of Julleke moest opgevangen worden - met die wonde kon hij niet naar buiten.  Anne vertelde me dit op een heel rustige manier met heel veel respect.  Omdat het hier zijn omgeving was en hij ons kende, zou hier het beste voor hem zijn.

Ik begreep direct .... zo kan Julleke niet buiten ... maar hoe vang ik een buitenpoes op die het binnen niet gewoon is?  En wat met onze vier poezen ? Waar zet ik Julleke?  Anne had een oplossing: Julleke kon in twee XL-benchen die aan elkaar vastgemaakt zijn, bekomen ... kon zijn medicatie krijgen en zou niet storend zijn voor onze poezen.  Ik stelde voor plaats te maken in de veranda (is een uitbereiding vd keuken).  Ideaal, zei Anne.  Heb effe met de zoon overlegd.  En ... onze zoon is mee met Anne al het gerief gaan halen.  Ik maakte ondertussen plaats,
schoof wat aan de kant, kast opzij.  Het was ondertussen 21.30 u.  
Anne had nog steeds niet gegeten. Eerst dit, zei ze. 

O ja, nog effe naar mijn man gebeld ... was zoals ik verwachtte direct akkoord. Samen met de zoon maakte Anne alles klaar. Ze had alles mee: de benchen, zachte fleecejes, kattenbak, dekens om een veilig hoekje te maken.  Ik kon zelfs eten voor Julleke krijgen en kattenbakvulling ... maar dat hoefde niet.  Anne legde me alles uit .... waarom ze op de bench doeken legde ... waarom zijn slaapmandje met heerlijke zachte fleece aan die kant stond. Waarom ze boven op zijn slaaphokje nog een dikker kussentje lag ... enz.  Anne ging Julleke halen bij de dierenarts. Ondertussen was het 22 u. Anne zette Julleke in de overzetkooi in de bench en legde me uit hoe in het verder het best aanpakte.  Ik kreeg zijn pijnmedicatie en ontstekingsremmer en de uitleg ervan.  Anne zei me als Julleke goed wakker was en geplast had op de polyweb die onder hem lag, ik voorzichtig en rustig de transportbak kon openschuiven.  Dat hij wel tegen de bench zou springen .... en dat ik hem rustig kon maken met mijn stem.  1 keer sprong hij tegen de bench. 

Anne ging door.  Ze moest nog elders zijn ... camera's gaan hangen om te zien waar een moederpoes haar kittens had verstopt. Anne had nog niks gegeten.  De poezen gingen voor !!!

De dagen nadien kon ik met vragen steeds bij Anne terecht.  Julleke was een rustig ventje dat relax op zijn fleece lag en ... wat ik nooit zou verwachten van een buitenpoes: die ging in de kattenbak.  Onze poezen hadden geen last ervan en kwamen af en toe eens naar de bench kijken ....zo van .. ma vriend zit gij hier nog. En hun leventje ging gewoon door, het stoorde hen niet.  In de dag sliep Julleke veel en kreeg hij korrels en water, maar in de dag at hij zelden. 
's Avonds kreeg hij natte voeding met zijn medicatie en zijn kommeke was 's morgens leeg. 

Julleke deed het super en de wond genas goed.

Na drie weken en in samenspraak met Anne, was het tijd om Julleke zijn leven terug te geven.  Anne legde me uit hoe ik dat moest aanpakken. 30 mei, 7 u. 's morgens zette ik de deur van de bench open en de deur van de veranda .. met een heel emotioneel gevoel want als het straks zou regenen .... en gaat hij nog wel komen eten enz.  Mijn hart huilde toch wel ... het was warm en ze gaven geen onweer.  Julleke bleef lekker liggen. Na twee uur maakten zoon en ik de benches los van elkaar. Julleke bleef liggen.  Ik had ondertussen de strijk gedaan.  Julleke bleef lekker liggen.  Rond 11u .  De strijk gaan wegleggen en toen ik terug in de living kwam, zag ik Julleke wegglippen en langs de haag, de plek langswaar hij steeds kwam, ging hij de koelte vd bos opzoeken.  Daaaaaag mijne kleine vriend!  Ik zette de bench, waar zijn slaapplaatske was, buiten op een pallet.  De zoon pakte hem helemaal in in plastiek voor de regen ..klein gaatje vooraan ... eten erin en water.  Ook in 't hokje waar hij altijd kwam eten zette ik eten en drinken.  Ik bracht Anne op de hoogte.  Ze zei: het kan dat je hem een paar dagen niet ziet.

Do ...vrij .. zat ... geen Julleke te zien .. maar ik had zo het vermoeden dat hij 's nachts kwam eten.  Maar omdat onze poezen en Jefke de poes van de buren hier ook eten, wist ik het niet goed.  Onze poezen krijgen in de berging eten.  In die buitendeur is een kattenluik, dus alle poezen kunnen steeds binnen en buiten.  De laatste dagen waren de bordjes in de berging ook leeg tot de laatste kruimel 's morgens.  Julleke die 's nachts langskwam?

6 juni ... 8 u.  Ik had juist effe contact gehad met Anne ... En wie zat buiten te wachten onder de tafel op terras, met onze poezen erbij....mijne kleine vriend.  Ik was zooooo gelukkig!!!   

Anne was ook alweer weg om een moederpoes met kittens te helpen, stuurde ze me.

Een vriend gaat voor ons Julleke een warm droog en veilig huisje maken.  Zonder Anne was Julleke er niet meer geweest.  Ze doet zoveel meer dan enkel vangen en castreren of steriliseren.  Heel heel dikke merci .... zonder u .... uw materiaal ... uw contacten ... uw kennis over poezengedrag .... was Julleke een vogel voor de kat ... of beter een kat die zou opgevreten worden, LEVEND door de wormen in zijn wonde. 

Ongelooflijk veel respekt voor u Anneke.

Gerdy ...Gerben ...Lut ....de vier huispoezen

En Julleke het zwerverke