Het gedumpte kitten

HET VERHAAL VAN ...
HET GEDUMPTE en GEWONDE KITTEN


Een idyllische foto van een herfstbos in oktober.

Wat in dit bos helemaal niet idyllisch was op die zondagnamiddag, was het huilende kitten, helemaal alleen.   
En wat nog erger was, is dat meerdere mensen er gewoon aan voorbij gingen en het aan zijn lot overlieten.  Schaam u!!!!   


Zondagnamiddag bericht.  Er zit een klein kitten hartverscheurend te huilen midden in een bos, je kan er met de auto niet naar toe, er passeren vooral wandelaars en fietsers.  De meldster kon het niet te pakken krijgen en had tevens grote honden bij.  Dus zocht ze hulp - gelukkig!  Onmiddellijk auto in en richting bos.    Ik was eigenlijk voorbereid op een zwerfkitten dat ziek of gewond was en dat heel moeilijk te vangen zou zijn.  En ik was bang dat het ondertussen verdwenen zou zijn, dieper weggetrokken uit angst voor al die 'monsters' die passeerden.  Na even wachten hoorden we het echter huilen!!  Oef!


Toen ik het kleintje zag, wist ik twee dingen zo goed als zeker: het was ocharme maar een 5 weekjes oud en volgens mij geen zwerfkitten maar gedumpt.  Dit was nl. geen gedrag van een zwerfkitten van die leeftijd.


Ik probeerde mijn jas over het kleintje te gooien, maar het struikgewas was zo dicht overwoekerd met bramen, struiken en gevallen stammen, dat dit onmogelijk was; ik bleef overal achter haken en struikelde meer dan dat ik kon stappen.  Het kitten liep verder weg.  Dat was niet de bedoeling dus even nadenken.  Want de meldster had toen gemerkt dat het steeds terugkwam.  Gelukkig had ik een sterk ruikende kittenmousse meegenomen en gingen we daar op gokken.  Een paar stukjes als spoor naar de transporter gegooid en gehurkt wachten, niet bewegen, zwijgen.  En ja hoor, het kwam weer terug, huilend.  En pikte het spoor op!  Doodstil blijven zitten, het kwam dichter en dichter ... En stapte al bibberend de transporter in (waar het blik mousse stond).  Snel deurtje dicht!  Groot was onze opluchting!!  Dadelijk dierenarts gebeld, we mochten onmiddellijk komen.  Want ik had zijn staartje nu gezien:
meer dan de helft was afgerukt ...


Bij de dierenarts bleek dit kleine ventje inderdaad maar een goeie vijf weekjes oud te zijn, goed doorvoed en absoluut tam.  Mijn vermoeden werd bevestigd: koudweg gedumpt.  Het afgerukte stuk staart was niet pas gebeurd, dus dit kleintje heeft al langer met enorm veel pijn rondgelopen.  Gedumpt omdat ze zagen dat de staart aan het afsterven was en ze geen kosten wilden doen???  Ik wens hen hetzelfde toe.


Er werd onmiddellijk een stukje staart geamputeerd zodat enkel gezond weefsel overbleef.  Pijnstilling en een antibioticum staan op zijn agenda voor de volgende dagen, hij blijft voor alle zekerheid nog even bij de dierenarts.  Had de meldster niet de moeite gedaan om hem te redden, had hij niet lang meer geleefd ... 


IK BEGRIJP NIET HOE IEMAND ZO HARTELOOS KAN ZIJN

Lieg voor mijn part en neem contact op met een opvang, zeg dat u het gevonden hebt.  Maar klein of groot dier: dump NIET!!!!!!!