HET VERHAAL VAN ...
CHALETKITTENS

Een bericht van Chris veranderde hun leven. Voorgoed.

Gelukkig kent Chris ons en gelukkig is ze enorm begaan met de zwervertjes. Want zomer 2020 was er plots dit: "Drie kleine kittens gezien bij verlaten chalet, mama heel mager".

Onnodig te zeggen dat ik onmiddellijk met haar contact heb opgenomen. Alhoewel de chalet verlaten en in de huidige staat niet meer bewoonbaar is, mogen wij niet zomaar privé-terrein betreden. 's Avonds had ik toestemming van de eigenaar om kooien te plaatsen. De volgende ochtend, een zaterdag, zijn we gestart. Mama werd eerst gevangen, ze was werkelijk graatmager. De foto toont het niet zo goed maar veel meer dan wat knoken en vacht was het niet. "Gelukkig trekt een kat zijn plan."

De ganse dag kwam er geen enkel kitten in de kooi. Vreemd. Vooral omdat mama er nog een tijd bij gestaan heeft in haar vangkooi (met eten en drinken!). Iets klopte er niet. Maar wat? Ze zaten onder de chalet maar er waren verschillende plaatsen waar ze in of uit konden. Met een sterke zaklamp had ik op m'n buik al gezien dat het onmogelijk was om hen dadelijk te lokaliseren. Pas in de namiddag kregen we meer zekerheid waar juist. Kooien terug verplaatst. 's Avonds nog altijd niks. Aangezien ze al konden lopen (ze waren in het struikgewas gezien), hebben we bakjes met het kleinste kitteneten + water in alle mogelijke openingen geplaatst. Zo kregen we hopelijk meer duidelijkheid. En voor alle zekerheid mijn nachtcamera's ook geplaatst. De kooien werden 's avonds laat dik ingepakt voor de nacht, het is te dringend nu.

Zondagochtend heel vroeg kwam ik langs om te checken. Ik zag van ver dat de kooien nog open waren, mijn gemoed werd zwaar. Maar ik zag plots beweging bij één bepaalde opening, de twee bakjes bewogen. Daar moesten ze zitten! Toen ik dichter kwam, zag ik dat er van de korrels gegeten was. Maar ... uit meerdere bakjes. Dus ... terug naar huis en de camerabeelden checken. Toen werd duidelijk dat er ook volwassen katten/zwervers geweest zijn om van de bakjes proberen te eten.
Maar het bakje waar ik beweging had gezien, daar was geen
volwassen dier geweest!  Zou het dan toch ...??

Terug naar de chalet en de kooi nu pal ertegen gezet, daar waar ik beweging had gezien. En twee uur later bericht van Chris: ze hoorden kleintjes miauwen. De dag ervoor had Chris nog geopperd dat het geweldig zou zijn om ze alle drie dadelijk samen in de kooi te krijjgen. Ons antwoord: "Met twee is al een paar keer gebeurd, maar drie nog nooit. En die kans is enorm klein." Kijkt u mee naar de laatste foto? Ik denk dat daarboven (of waar dan ook) er toch iemand is die sterk op prijs stelt wat we allemaal doen. De kleintjes, ook te mager en te klein, zijn naar een opvang gegaan en hebben een echte thuis gekregen. En mama? Die heeft een veel betere plaats gekregen met kans op socialisatie ook al is ze heel bang.  Ze zal nooit meer honger hebben.  Want weet u wat?
Een zwerver heeft geen fijn leven en een kat trekt zijn plan niet.  
Dat is gewoon de waarheid.